Als ik terugdenk aan mijn leven in België en het vergelijk met mijn huidige situatie in Thailand, valt één ding me altijd op: de enorme verschillen in de kosten van basisvoorzieningen zoals elektriciteit en water. Hoewel de twee landen op veel vlakken van elkaar verschillen, wordt dit contrast nergens zo duidelijk als op de maandelijkse rekeningen.
Elektriciteit: De Tropische Voordelen
In België is elektriciteit een aanzienlijke kostenpost voor de meeste huishoudens. De combinatie van belastingen, milieutoeslagen en hoge productiekosten maakt het tot een van de duurste in Europa. Zeker tijdens de wintermaanden, wanneer de verwarming op volle toeren draait, kunnen de rekeningen schrikbarend hoog oplopen. Voor een gemiddeld gezin is het niet ongewoon om honderden euro's per maand aan elektriciteit te betalen.
In Thailand daarentegen is elektriciteit relatief goedkoop. Dit is een verademing in een land waar airconditioning onmisbaar is vanwege het tropische klimaat. Mijn maandelijkse elektriciteitsrekening ligt hier tussen de 800 en 900 baht (ongeveer 20 tot 25 euro), ondanks het regelmatig gebruik van airconditioning en andere apparaten. Ter vergelijking: in België zou je voor een vergelijkbaar verbruik gemakkelijk 150 tot 200 euro kwijt zijn. Dit verschil maakt een enorme impact op de kosten van levensonderhoud.
Water: Bijna Gratis in Thailand
Dan is er nog het water. In België zijn waterprijzen de afgelopen jaren flink gestegen door investeringen in zuiveringsinstallaties en een duurder netwerkbeheer. Hoewel water van uitstekende kwaliteit is en veilig uit de kraan kan worden gedronken, betalen huishoudens daar een stevige prijs voor. Voor een gemiddeld verbruik van 100 m³ per jaar kun je in België rekenen op een rekening van 300 tot 400 euro.
In Thailand is water daarentegen bijna gratis te noemen. Een gemiddelde waterrekening bedraagt vaak niet meer dan 100 tot 200 baht per maand (ongeveer 2,50 tot 5 euro), zelfs in grotere huishoudens. Het water uit de kraan is hier meestal niet drinkbaar zonder filter, maar voor dagelijkse dingen zoals douchen en schoonmaken is het meer dan voldoende.
Waarom Deze Verschillen?
De prijsverschillen hebben te maken met verschillende factoren, zoals productie- en distributiekosten, belastingen en de algemene levensstandaard. In België worden energie en water zwaar belast, deels om investeringen in duurzame technologieën en infrastructuur te stimuleren. Thailand daarentegen heeft lagere belastingen en arbeidskosten, en het land produceert een groot deel van zijn elektriciteit lokaal, wat de prijzen drukt.
Conclusie
Het verschil in kosten voor elektriciteit en water is een van de vele aspecten die het leven in Thailand zo anders maken dan in België. Terwijl ik in België elke maand schrok van de hoge rekeningen, is dit hier in Thailand nauwelijks een zorg. Het geeft me meer financiële ruimte voor andere dingen, zoals reizen, eten of gewoon genieten van het leven.
Toch zit er ook een keerzijde aan. De lage kosten betekenen vaak dat er minder bewustzijn is rond energie- en waterverbruik. Duurzaamheid blijft een belangrijk aandachtspunt, ongeacht waar je woont. Maar voor nu geniet ik van deze economische voordelen en het gemak dat het met zich meebrengt.
Tom Yum: De Smaken van Thailand in Een Kom
Tom Yum is niet zomaar een soep; het is een culinaire ervaring die de essentie van de Thaise keuken perfect belichaamt. Deze pittige en zure soep is een favoriet onder locals en toeristen, en wordt wereldwijd geroemd om zijn unieke smaken en aromatische kruiden.
Tom Yum, ook wel bekend als Tom Yam, vindt zijn oorsprong in Thailand en wordt al generaties lang bereid in Thaise huishoudens. De naam "Tom" verwijst naar het kookproces van de soep, terwijl "Yum" slaat op de pittige en zure smaak die kenmerkend is voor dit gerecht.
Traditioneel wordt Tom Yum geserveerd met garnalen (Tom Yum Goong), maar er zijn ook varianten met kip (Tom Yum Gai), vis of zelfs vegetarische versies.
Wat Tom Yum zo bijzonder maakt, is de harmonieuze combinatie van smaken: pittig, zuur, zout en een vleugje zoet. De basisingrediënten voor een authentieke Tom Yum zijn:
Citroengras: Voor een frisse en citrusachtige geur.
Kaffir limoenblaadjes: Om een diepe, aromatische smaak toe te voegen.
Galanga: Een kruid dat lijkt op gember, maar een unieke, peperachtige smaak heeft.
Chilipepers: Voor de nodige pit.
Tamarindepasta of limoensap: Voor de kenmerkende zure smaak.
Viskruiden: Voor een hartige basis (kan vervangen worden door groentebouillon in vegetarische versies).
Garnalen of andere eiwitten: Om de soep vullend en smaakvol te maken.
Kokosmelk (optioneel): Voor een romige variant, ook wel Tom Kha genoemd.
Hoewel de smaken complex lijken, is het bereiden van Tom Yum verrassend eenvoudig. Hier is een basisrecept:
Ingrediënten:
500 ml kippen- of visbouillon
3 stengels citroengras, in stukken gesneden
3-4 kaffir limoenblaadjes
1 stuk galanga, in schijfjes gesneden
2-3 rode chilipepers, geplet
200 g garnalen of kip, schoongemaakt
100 g champignons, in plakjes gesneden
2 eetlepels vissaus
2 eetlepels limoensap
Verse koriander, ter garnering
Bereidingswijze:
Breng de bouillon aan de kook in een pan.
Voeg citroengras, limoenblaadjes, galanga en chilipepers toe. Laat dit 5 minuten trekken zodat de smaken vrijkomen.
Voeg de garnalen (of kip) en champignons toe en laat koken tot ze gaar zijn.
Roer de vissaus en het limoensap erdoor.
Serveer direct, gegarneerd met verse koriander.
Tom Yum is meer dan alleen een soep; het is een smaakexplosie die je zintuigen prikkelt. De balans tussen pittig en zuur maakt het gerecht verfrissend, terwijl de kruiden en specerijen een verwarmend effect hebben. Bovendien wordt Tom Yum vaak als gezond beschouwd door de licht verteerbare bouillon en de overvloed aan verse kruiden.
In Thailand wordt Tom Yum vaak geserveerd als onderdeel van een maaltijd met meerdere gerechten. Je vindt het in luxe restaurants, maar ook op straatmarkten waar het vers wordt bereid. Het gerecht is een perfecte introductie tot de Thaise keuken voor iedereen die op zoek is naar authentieke smaken.
Of je nu een doorgewinterde kok bent of net begint in de keuken, Tom Yum is een gerecht dat je eenvoudig kunt aanpassen aan je eigen smaak. Voeg meer chili toe voor extra pit of gebruik kokosmelk voor een zachtere variant.
Tom Yum is niet alleen een gerecht; het is een viering van de Thaise cultuur en smaken. Probeer het eens zelf en ontdek waarom deze soep een favoriet is in keukens over de hele wereld!
Thailand staat bekend om zijn prachtige stranden, tempels en gastvrije cultuur, maar wie door de straten van het land reist, kan de grote aantallen straathonden (soi dogs) niet missen. Deze honden, vaak dakloos en zonder verzorging, zijn een zichtbaar onderdeel van het dagelijkse leven in Thailand. Hoewel sommige bewoners deze dieren voeden of tijdelijk onderdak bieden, is het probleem van straathonden een complexe kwestie die vraagt om structurele oplossingen. Gelukkig zijn er veel vrijwilligers en organisaties die zich inzetten om het leven van deze honden te verbeteren.
De Uitdagingen voor Straathonden
Straathonden in Thailand worden geconfronteerd met een breed scala aan problemen. Ze hebben vaak te maken met:
Gebrek aan Voeding: Veel honden leven van etensresten of wat ze kunnen vinden in afval.
Gezondheidsproblemen: Zonder toegang tot medische zorg lijden veel honden aan ziektes, verwondingen en parasieten.
Overbevolking: Door een gebrek aan castratie- en sterilisatieprogramma’s groeit de populatie exponentieel, wat leidt tot nog meer concurrentie om voedsel en onderdak.
Conflicten met Mensen: Straathonden kunnen agressief worden uit zelfverdediging of honger, wat spanningen veroorzaakt tussen de dieren en de gemeenschap.
Bijtincidenten: Een groeiend probleem is dat zowel toeristen als lokale bewoners vaak gebeten worden door straathonden. Vooral 's avonds wandelen kan gevaarlijk zijn, omdat sommige honden territoriaal of agressief gedrag vertonen. Deze bijtincidenten verhogen het risico op ziektes zoals hondsdolheid en zorgen voor meer angst en frustratie bij de bevolking.
Vrijwilligers die het Verschil Maken
Gelukkig zijn er in Thailand veel mensen en organisaties die zich inzetten om het lot van deze honden te verbeteren. Hier zijn enkele inspirerende voorbeelden:
Soi Dog Foundation De Soi Dog Foundation, gevestigd in Phuket, is een van de bekendste organisaties die zich inzet voor straathonden in Thailand. Ze bieden medische zorg, voeren sterilisatieprogramma’s uit en vinden adoptiegezinnen voor honden in zowel Thailand als het buitenland. Hun missie is gericht op het humaner maken van het leven van straathonden door middel van educatie en actie.
PAWS Bangkok Deze organisatie opereert vanuit Bangkok en biedt gratis of betaalbare sterilisaties en medische zorg aan straathonden en katten. PAWS werkt nauw samen met lokale vrijwilligers en dierenartsen om zo veel mogelijk dieren te helpen.
Lokale Vrijwilligers Veel Thai en buitenlanders die in Thailand wonen, nemen zelf initiatief om straathonden te helpen. Dit kan variëren van het dagelijks voeren van honden tot het tijdelijk opvangen van zieke dieren. In sommige gevallen worden honden geadopteerd en naar andere landen gebracht, waar ze een nieuw leven kunnen beginnen.
Wat Kunnen Jij en Ik Doen?
Als individu kun je ook bijdragen aan het verbeteren van de situatie voor straathonden in Thailand:
Doneer: Organisaties zoals de Soi Dog Foundation en PAWS Bangkok zijn afhankelijk van donaties om hun werk voort te zetten.
Vrijwilligerswerk: Veel organisaties verwelkomen vrijwilligers die willen helpen met het verzorgen van honden, het bouwen van schuilplaatsen of het geven van voorlichting.
Adopteer: Als je overweegt een hond te adopteren, waarom dan niet een straathond uit Thailand een kans geven?
Een Hoopvolle Toekomst
Hoewel het probleem van straathonden in Thailand groot is, laten de inspanningen van vrijwilligers en organisaties zien dat verandering mogelijk is. Door educatie, medische zorg en sterilisatieprogramma’s kunnen we een toekomst creëren waarin straathonden niet langer hoeven te lijden. Elke kleine bijdrage, of het nu tijd, geld of bewustwording is, maakt een groot verschil voor deze dieren.
Samen kunnen we werken aan een beter leven voor de straathonden van Thailand – een leven vol waardigheid, zorg en liefde.
Toen ik begon met werken op een Thaise school, werd ik meteen geconfronteerd met een bijzondere en voor mij onverwachte regel: elke dag moest je kleding dragen in een specifieke kleur. Maandag en vrijdag geel, dinsdag blauw, woensdag wit, en donderdag roze. Hoewel het op het eerste gezicht misschien een eenvoudig systeem lijkt, vond ik het behoorlijk verwarrend. Waarom moest dit eigenlijk? Wat was de achterliggende gedachte?
Mijn Eerste Ervaring met de Kleurenregel
De eerste paar weken op school was het voor mij vooral een uitdaging om bij te houden welke kleur op welke dag gedragen moest worden. Collega’s en leerlingen leken dit moeiteloos te weten, maar voor mij voelde het alsof ik constant een spelletje "raad de juiste kleur" speelde. Het leek een rigide regel zonder duidelijke betekenis.
Ik vroeg me af: is dit gewoon een esthetische keuze, een poging om de dagen te structureren, of zit er een diepere reden achter?
De Betekenis Achter de Kleuren
Pas later ontdekte ik dat deze traditie stevig geworteld is in de Thaise cultuur. Elke dag van de week wordt in Thailand geassocieerd met een specifieke kleur, gebaseerd op astrologische en boeddhistische overtuigingen. Dit gaat verder dan mode; het heeft te maken met harmonie, geluk, en respect voor culturele tradities.
Deze traditie zorgt ervoor dat de Thaise cultuur dagelijks wordt beleefd en doorgegeven, ook aan de jongere generaties.
Van Verwarring naar Waardering
Toen ik eenmaal begreep dat er een diepere betekenis schuilging achter deze kleurenregeling, begon ik het meer te waarderen. Het voelde niet langer als een willekeurige regel, maar als een manier om verbonden te blijven met de cultuur van het land waarin ik werk.
Hoewel het even duurde voordat ik eraan gewend was, helpt het nu zelfs om mijn week wat meer structuur te geven. Het is een kleine traditie, maar eentje die kleur geeft aan het dagelijkse leven op school, letterlijk en figuurlijk.
Wat Ik Leerde
Mijn ervaring met deze regel heeft me laten zien hoe belangrijk het is om niet te snel te oordelen over onbekende gebruiken. Soms lijkt iets vreemd of onlogisch, maar als je je verdiept in de context, ontdek je dat er vaak een rijke geschiedenis en betekenis achter schuilgaat.
Voor mij is de kleurenregeling op Thaise scholen een mooi voorbeeld van hoe tradities op subtiele manieren kunnen worden verweven met het moderne leven. Wat eerst een bron van verwarring was, is nu een van de dingen die ik waardeer in mijn werk hier.
Wat Thailand’s natuur zo bijzonder maakt, is de overvloed en variatie. Waar je ook bent, de natuur omarmt je. Hier adem ik letterlijk beter door de frisse lucht en de rust die de natuur biedt. Maar het is meer dan dat: ik voel me verbonden met deze overvloedige omgeving. Het groen herinnert me eraan dat we onderdeel zijn van iets groters, iets tijdloos.
In België voelde het vaak alsof ik moest zoeken naar stukjes natuur, terwijl het hier overal om me heen is. Het geeft me een gevoel van vrijheid, ademruimte en innerlijke rust.
De noordelijke regio van Thailand, met plaatsen zoals Chiang Mai en Pai, is een oase van groen. Hier vind je dichte bossen, glooiende heuvels en een koelere, frissere lucht.
De zuidelijke regio is een paradijs met zijn beroemde eilanden zoals Koh Samui, Phuket en Krabi waar ik momenteel verblijf. Hier komt de natuur tot leven met witte zandstranden, kristalhelder water en tropische regenwouden.
De centrale regio is het hart van Thailand, waar uitgestrekte rijstvelden en vruchtbare vlaktes de natuurlijke schoonheid bepalen. Dit gebied wordt doorkruist door grote rivieren zoals de Chao Phraya, die niet alleen leven geven aan de natuur, maar ook aan de mensen.
De oostelijke regio, bekend om plaatsen zoals Rayong en Koh Chang, biedt een mix van bergen, bossen en zee. Hier vind je weelderige fruitplantages en verborgen stranden.
De westelijke regio van Thailand is misschien minder bekend dan andere gebieden, maar het biedt een van de meest indrukwekkende natuurlijke omgevingen van het land. Grenzend aan Myanmar, vind je hier dichte jungles, majestueuze bergen en een rijke biodiversiteit. Dit gebied is perfect voor avonturiers en natuurliefhebbers die van de gebaande paden willen gaan.
De Jungle van Kanchanaburi: Rivieren en Nationale Parken
Kanchanaburi is een van de bekendste bestemmingen in West-Thailand. Het gebied wordt doorkruist door de iconische rivier de Kwai en biedt een mix van geschiedenis en natuur.
De Tenasserim Bergketen: Het Dak van West-Thailand
De westelijke regio is rijk aan bergachtige landschappen, die vaak minder toegankelijk zijn en daardoor hun ongerepte schoonheid behouden.
De Thaise keuken staat wereldwijd bekend om zijn unieke combinatie van smaken: zoet, zuur, pittig, zout en bitter. Wat deze keuken echt onderscheidt, zijn de kruiden en specerijen die elk gerecht omtoveren tot een smaaksensatie. In dit artikel neem ik je mee in de wereld van Thaise kruiden, hun gebruik in traditionele gerechten, en waarom ze zoveel meer zijn dan alleen smaakmakers.
De Essentie van Thaise Kruiden
Kruiden zijn het hart van de Thaise keuken. Ze voegen niet alleen smaak toe, maar dragen ook bij aan de gezondheid. Veel Thaise kruiden hebben geneeskrachtige eigenschappen en worden al eeuwenlang gebruikt in traditionele geneeskunde.
Hier zijn enkele van de meest gebruikte kruiden in Thailand:
Citroengras (ta-khrai)
Kaffir limoenblad (bai makrut)
Thaise basilicum (bai horapha en bai kaprao)
Galanga (kha)
Koriander (pak chee)
Thaise Kruiden in Actie
Wat Thaise kruiden zo bijzonder maakt, is hoe ze worden gecombineerd in gerechten om een balans van smaken te creëren. Hier zijn enkele bekende gerechten waar kruiden de hoofdrol spelen:
De Gezondheid Achter de Smaak
Thaise kruiden zijn niet alleen goed voor je smaakpapillen, maar ook voor je lichaam. Veel van deze kruiden bevatten antioxidanten, ondersteunen het immuunsysteem, en hebben ontstekingsremmende eigenschappen. Dit is een van de redenen waarom de Thaise keuken niet alleen heerlijk is, maar ook vaak als gezond wordt beschouwd.
Thaise Kruiden Thuis Gebruiken
Zelf Thaise gerechten maken? Dat kan! Veel van deze kruiden zijn vers te vinden op markten in Thailand, maar ook steeds vaker in Aziatische winkels in Europa. Probeer een eenvoudige tom yum of een pad kra pao te maken en ontdek hoe deze kruiden je gerechten tot leven brengen.
De Thaise kruiden zijn een weerspiegeling van het land zelf: rijk, complex, en vol karakter. Of je nu een fan bent van pittige curry's of zachte kokossoepen, het zijn de kruiden die elk gerecht een onmiskenbare Thaise touch geven. Waar wacht je nog op? Duik in de wereld van Thaise kruiden en laat je smaakpapillen de reis van hun leven maken!
Thailand staat wereldwijd bekend als het Land van de Glimlach. Miljoenen toeristen worden elk jaar aangetrokken door het heerlijke eten, de prachtige stranden, eeuwenoude tempels, en vooral de vriendelijkheid van de Thaise bevolking. Maar hoe verandert je perspectief wanneer je niet langer een toerist bent, maar een resident? Hier zijn mijn persoonlijke ervaringen met deze overgang.
Thailand door de ogen van een toerist
Als toerist word je meestal begroet met een vriendelijke wai (Thaise groet) en warme glimlach. De mensen die je ontmoet – van hotelpersoneel tot taxichauffeurs en marktverkopers – zijn vaak uiterst beleefd en behulpzaam. Hun inkomen is immers grotendeels afhankelijk van toeristen, wat hen motiveert om die beroemde Thaise vriendelijkheid ten volle te tonen.
Als toerist bevind je je in een bubbel van comfort: je hebt de vrijheid om het land te verkennen zonder je zorgen te maken over bureaucratische rompslomp, werkroutines of culturele aanpassingen. Problemen worden snel opgelost, en je geniet van alles wat Thailand te bieden heeft, zonder de complexiteit van het dagelijkse leven te ervaren.
Thailand door de ogen van een resident
Wanneer je in Thailand gaat wonen en werken, verandert die beleving. Het dagelijks leven brengt je in contact met de meer genuanceerde kant van de Thaise samenleving. Je ontmoet mensen die niet in de toeristensector werken, en je ziet dat ze net als iedereen hun goede en slechte dagen hebben. Die glimlach, zo kenmerkend voor Thailand, betekent niet altijd geluk; soms is het een manier om conflicten te vermijden of gezichtsverlies te voorkomen.
In een werkomgeving ervaar je ook de culturele verschillen. Hier draait veel om hiërarchie en harmonie. Directe kritiek kan als onbeleefd worden gezien, en beslissingen worden soms op subtiele manieren genomen. Als buitenlander is het aanpassen aan deze ongeschreven regels vaak een uitdaging, vooral als je gewend bent aan een meer open communicatiestijl.
Daarnaast zijn er de praktische aspecten: visa-aanvragen, taalbarrières, en het begrijpen van de soms ondoorzichtige bureaucratie. Het idyllische leven dat je als toerist ziet, kan soms overschaduwd worden door frustraties in het dagelijkse bestaan.
Wat blijft, wat verandert
Wat niet verandert, is de prachtige natuur en de spirituele sfeer van Thailand. Als resident waardeer ik nog steeds het allesoverheersende groen, de rust van de tempels, en de warme gemeenschappen. Maar ik zie Thailand nu door een realistischer lens. De glimlach van Thailand is echt, maar niet altijd wat het lijkt.
Thailand heeft me geleerd om meer te observeren en te respecteren in plaats van te oordelen. Het heeft me verrijkt met nieuwe perspectieven en tegelijkertijd uitgedaagd om flexibel te zijn in mijn verwachtingen en benaderingen.
Conclusie
Thailand als toerist ervaren is een sprookje. Je bent omringd door gastvrijheid en schoonheid, en de moeilijkheden van het leven blijven verborgen. Als resident krijg je een dieper begrip van het land, de mensen en de cultuur. Het is een mix van uitdagingen en beloningen die je niet als toerist zult ontdekken.
Thailand, het Land van de Glimlach, biedt meer dan alleen vakantiedromen. Het is een plek die je uitdaagt, verrast, en uiteindelijk verandert.
Loi Krathong is een bijzondere tijd van het jaar hier in de provincie Krabi en de rest van Thailand, waar ik woon. In tegenstelling tot de uitbundige vieringen in steden zoals Chiang Mai of Bangkok, is het hier een rustige en plaatselijke viering, maar de essentie en schoonheid blijven hetzelfde. Dit traditionele Thaise festival, gevierd tijdens de volle maan van de twaalfde maanmaand (meestal in november), staat voor dankbaarheid en het loslaten van negativiteit. De naam “Loi Krathong” betekent letterlijk “drijvend mandje” en verwijst naar de kleine, met bloemen versierde bootjes die we te water laten. Deze krathongs bevatten kaarsen en wierook en worden aan het water toevertrouwd als symbool van het laten wegdrijven van zorgen en als eerbetoon aan de watergodin, Phra Mae Khongkha.
Dit prachtige ritueel werd ook op de school gevierd. De studenten en Thaise leerkrachten hadden zich gekleed in traditionele, kleurrijke kledij. De meisjes droegen vaak zijdeachtige sarongs met glinsterende details, terwijl de jongens in mooie zijdeachtige shirts en broek verschenen. Het was een schitterend gezicht, en de hele sfeer van de school voelde feestelijk en plechtig aan.
Hoewel de viering in Krabi misschien kleiner is, brengt deze eenvoud juist een heel bijzondere sfeer. Het is een tijd van stilte en bezinning, van dankbaarheid en hoop, en van verbinding met de natuur en het water dat ons leven hier zo bepaalt.
Als ik terugdenk aan mijn favoriete gerechten uit de Thaise keuken, staat deze verwarmende soep met varkensgehakt, rijst en verse kruiden altijd bovenaan mijn lijst. Het is een eenvoudig, maar heerlijk gerecht dat me niet alleen een gevoel van comfort geeft, maar ook mijn spijsvertering helpt kalmeren. Met de zachte smaak van selderij, de pittige bite van verse gember, en het aroma van koriander, is het een voedzame maaltijd die precies goed voelt als je maag of darmen een beetje van slag zijn.
Deze soep is verrassend makkelijk te maken en ideaal voor de momenten dat je een snel gerecht wilt dat zowel hartig als heilzaam is. De combinatie van kippenbouillon met sojaolie maakt het een fluweelzachte basis waarin de smaken van gehakt en knapperige groenten perfect tot hun recht komen. Wat deze soep extra speciaal maakt, is het toevoegen van verse, fijn gesneden gember net aan het einde van het kookproces. Dit geeft niet alleen een heerlijke geur en smaak, maar zorgt ook voor de verfrissende warmte die zo kenmerkend is voor Thaise gerechten.
Ingrediënten:
Bereiding:
Opbouwen van de smaak: Verwarm de sojaolie in een grote pan op middelhoog vuur en voeg het varkensgehakt toe. Bak het rul en gaar, zodat het lekker sappig en smaakvol wordt.
De groenten toevoegen: Roer de voorgebakken knoflook, selderij, en lente-uitjes door het gehakt. Laat alles rustig bakken tot de groenten iets zachter worden en hun aroma vrijgeven.
De soep afmaken: Voeg de gekookte rijst en de opgeloste bouillon toe. Roer goed door zodat alle smaken zich vermengen en laat het zachtjes sudderen.
De frisse kruidenfinale: Haal de soep van het vuur en voeg de fijn gesneden gember en de verse koriander toe. De gember geeft een subtiele pittigheid die de soep een extra dimensie geeft, terwijl de koriander zorgt voor een verfrissende twist.
Genieten: Schep de soep in kommen, voeg nog wat extra koriander en lente-ui toe als garnering en proef de rijke smaak.
Deze soep is niet alleen heerlijk, maar werkt als een ware opkikker voor het lichaam. Of je nu geniet van de Thaise smaken of op zoek bent naar iets verzachtends voor je maag, dit gerecht biedt troost in een kom. Eet smakelijk!
Tijdens onze reis door de provincie Krabi hadden we een vriendelijke chauffeur ingehuurd om ons naar een tempel te brengen die we van plan waren te bezoeken. Terwijl we onderweg waren, stelde hij voor om een andere tempel te bezoeken, een plek die vrijwel onbekend is bij toeristen. Hij beschreef het als een verborgen parel die we niet mochten missen, en het lag toevallig ook op onze route. We besloten zijn advies op te volgen, nieuwsgierig naar wat ons te wachten stond.
Toen we aankwamen bij de verborgen tempel, begrepen we meteen waarom hij ons deze plek had aangeraden. De tempel was verscholen tussen groene heuvels en omgeven door weelderige natuur. Er waren geen andere bezoekers – alleen wij en de stilte van de omgeving. De tempel zelf was bescheiden, zonder de grootsheid van de bekendere tempels, maar juist dat maakte het zo bijzonder. Het voelde alsof deze plek was blijven hangen in de tijd, ver weg van het toerisme en het alledaagse.
De omgeving was ronduit adembenemend. Achter de tempel konden we vanaf een heuvel uitkijken over een baai waar het water kristalhelder en blauw schitterde in het zonlicht. De rust en schoonheid van de plek maakten het bijna magisch. We bleven er een tijdje, genoten van de stilte, wandelden door het groen, en lieten alles op ons inwerken.
Toen we verder gingen, bedankten we de chauffeur voor zijn gouden tip. Hij had ons iets laten zien wat we anders nooit hadden ontdekt: een puur stukje Thailand dat zijn mysterie en kalmte nog volledig in ere hield. Het was een ervaring die ik graag in mijn herinneringen wil bewaren – een geheime, serene plek die ik alleen voor mezelf wil koesteren, ver weg van de drukte en het lawaai van het toerisme.
Ik ging naar Koh Jum Resort om even te ontsnappen aan de drukte en routine van het dagelijkse leven, en het eiland stelde me niet teleur. Het resort was een klein, rustig paradijs op Koh Jum, ver weg van de toeristische drukte. Toen ik aankwam, voelde ik meteen dat dit de perfecte plek was om tot rust te komen.
Onze bungalow was prachtig – eenvoudig maar precies goed. Vanuit het raam van de slaapkamer keken we uit over de zee. Elke ochtend werden we wakker met een uitzicht dat ik normaal alleen op ansichtkaarten zag: een rustige, blauwe zee en zacht wiegende palmbomen. Het geluid van de golven die tegen de kust sloegen was alles wat we hoorden.
De dagen op het eiland waren heerlijk eenvoudig. Elke ochtend liepen we naar het bijna verlaten strand. Het zand was zacht onder onze voeten, en het water was zo helder dat je de visjes kon zien zwemmen. Geen lawaai, geen drukte – gewoon wij, het zand en de zee.
Overdag verkenden we Koh Jum een beetje. Er waren smalle paden die door het groen en langs hoge palmbomen liepen, en overal waren rustige plekjes om even te zitten en te genieten van het uitzicht. Het resort zelf had een fijn restaurant waar we ’s avonds aten, met simpele maar heerlijke Thaise gerechten.
De dagen vloeiden rustig in elkaar over. We deden niet veel, maar dat was juist het fijne aan Koh Jum. Het eiland en het resort boden alles wat we nodig hadden om te ontspannen en gewoon te genieten van de omgeving. Toen we vertrokken, voelde ik me helemaal opgeladen en dankbaar dat we dit plekje hadden gevonden – een plek waar je alleen maar hoeft te zijn.
Wat als je plotseling ziek wordt in Thailand, kan ik dan de zelfde zorg verwachten zoals in Europa?
De gezondheidszorg in Thailand verschilt op een aantal manieren aanzienlijk van die in Europa. Thailand heeft de afgelopen decennia indrukwekkende vooruitgangen geboekt, vooral met het opzetten van een universeel gezondheidszorgsysteem dat in 2002 werd ingevoerd. Dit systeem biedt basisgezondheidszorg aan vrijwel de gehele bevolking, wat een enorme prestatie is voor een land met een relatief laag BBP per hoofd van de bevolking. Toch zijn er aanzienlijke verschillen met de gezondheidszorgsystemen in veel Europese landen, die meestal door hun uitgebreide dekking en hoge kwaliteit bekendstaan.
In Thailand wordt de gezondheidszorg door de overheid sterk gesubsidieerd, en het universele systeem biedt goedkope of gratis basiszorg in publieke ziekenhuizen en klinieken. In tegenstelling tot Europa, waar het zorgsysteem in veel landen gefinancierd wordt door hoge belastingen en sociale verzekeringen, komen de middelen voor Thaise gezondheidszorg voornamelijk uit algemene belastinginkomsten. Hierdoor is de belastingdruk in Thailand lager dan in veel Europese landen, maar betekent het ook dat de zorg vaak beperkter is. In publieke ziekenhuizen kan de kwaliteit van zorg soms variëren, vooral in landelijke gebieden waar de middelen beperkt zijn. Daarnaast kan het in publieke ziekenhuizen in Thailand lang duren voordat men geholpen wordt vanwege overvolle wachtrijen.
Daarentegen biedt Europa in het algemeen hoog ontwikkelde gezondheidszorgsystemen met zeer korte wachttijden en een hoog niveau van zorg. De meeste Europese landen, zoals België, Nederland, en Duitsland, hebben een systeem van gezondheidsverzekering dat verplicht is voor burgers. Dit biedt niet alleen toegang tot basisgezondheidszorg, maar ook tot specialistische zorg, revalidatie en preventieve programma's. Hierdoor is de zorg toegankelijk en gedegen voor iedereen, ongeacht hun financiële situatie.
Daarnaast heerst er in Europa vaak een cultuur waarin patiënten op een respectvolle en persoonlijke manier worden behandeld, en wordt er aandacht besteed aan de rechten en autonomie van de patiënt. In Thailand daarentegen, kan de manier waarop patiënten worden behandeld formeler en hiërarchischer zijn, vooral omdat respect voor autoriteit en beleefdheid diepgeworteld zijn in de Thaise cultuur. Het bespreken van emotionele aspecten of problemen met een zorgverlener kan als ongepast worden ervaren, wat het moeilijk kan maken voor patiënten om hun zorgen volledig te delen.
In de privésfeer biedt Thailand echter uitstekende gezondheidszorg. Veel privéziekenhuizen in grote steden, zoals Bangkok, bieden medische zorg van internationale standaard en richten zich vaak op buitenlandse patiënten en expats. Deze ziekenhuizen zijn uitgerust met moderne technologieën, en de wachttijden zijn meestal kort. Maar deze zorg komt met een stevig prijskaartje en is voor de gemiddelde Thai vaak onbetaalbaar zonder aanvullende verzekering.
In Europa ligt de nadruk sterk op preventieve zorg, zoals regelmatige controles, vaccinatieprogramma's, en gezondheidseducatie. In Thailand wordt er echter minder nadruk gelegd op preventie, vooral in landelijke gebieden waar gezondheidseducatie vaak beperkt is. Hier worden gezondheidsproblemen vaak pas aangepakt wanneer ze zich al voordoen, wat leidt tot hogere kosten en meer druk op de gezondheidszorg.
In Thailand bestaat het concept van een huisarts zoals we dat in Europa kennen niet. In Europese landen zijn huisartsen vaak het eerste aanspreekpunt bij gezondheidsproblemen; ze bieden basiszorg, behandelen veelvoorkomende aandoeningen, en sturen patiënten door naar specialisten indien nodig. In Thailand is deze structuur echter niet zo ingeburgerd, en de rol van huisartsen wordt op andere manieren ingevuld.
In plaats van huisartsen zijn in Thailand openbare gezondheidsklinieken en ziekenhuizen de primaire zorgverleners voor mensen met gezondheidsklachten. In lokale gezondheidsklinieken kunnen patiënten terecht voor basiszorg en consulten. Deze klinieken zijn over het algemeen bemand door artsen en verpleegkundigen die diverse gezondheidsklachten behandelen, van eenvoudige infecties tot chronische aandoeningen. Deze klinieken bieden dus min of meer de zorg die een huisarts zou verlenen, maar zijn vaak druk bezocht en de wachttijden kunnen soms lang zijn, vooral in drukke steden.
In het kort, hoewel Thailand erin geslaagd is om basisgezondheidszorg voor de meerderheid van de bevolking te bieden, blijven de kwaliteit, toegankelijkheid en het niveau van de zorg variëren afhankelijk van de regio en het type ziekenhuis (publiek versus privé). Europa biedt over het algemeen een uniform en betrouwbaar zorgsysteem van hoge kwaliteit, waarbij de focus ligt op zowel curatieve als preventieve zorg, mede mogelijk gemaakt door belastinginkomsten en verplichte verzekeringen.
Het heeft een tijdje geduurd voordat ik een beetje mijn weg gevonden heb hier in de provincie van Krabi.
Ik miste onze vorige woonplek in Wang Nam Yen heel erg. Het was mijn nieuwe thuis, een leuke woning, een goede school en vooral de eigenenaars van het resort werden onze vrienden waar we geregeld werden uitgenodigd om te komen eten of om iets te bezoeken.
De eerste dagen hier in de provincie van Krabi verliepen moeilijk. Het resort waar we verbleven was alles behalve aangenaam. Het miste karakter, de eigenaar was niet zo aangenaam maar vooral je had weinig of geen privacy. Ik miste ook vooral de kans om buiten te zitten omdat er daar de gelegenheid niet voor was en persoonlijk is dit wel iets belangrijk voor me. Ook de nieuwe school vergde een hele nieuwe manier van les geven. Les geven aan eerste graad is heel wat anders dan aan jongeren van de tweede graad. Vooral het lawaai dat je de hele dag omringd was moeilijk voor mij om te verwerken. Ieder avond kwam ik met hoofdpijn naar huis. Op de vorige school was er een aparte leraars kamer waardoor je toch wat privé momenten had tussen de lessen door. Op mijn nieuwe school zit je dus de hele dag in de klas omringd door je studenten die constant aandacht willen. Stilte is een luxe.
Nu, doordat we verhuist zijn naar een eigen huurhuis is er toch veel veranderd. We hebben nu veel meer privacy en de gelegenheid om buiten te zitten. Genieten van stilte en natuur is terug een mogelijkheid. Achter onze woning is een klein bos waar verschillende dieren verblijven zoals vogels, slangen en vele andere insecten wat voor mij een plezier is. Wakker worden met het geluid van de vogeltjes of naar bed gaan met het gesjirp van de krekels is toch wat anders dan het op en weg gaand verkeer van de verblijvende gasten in het resort.
Door tijdens pauzes een wandelingetje te maken nabij de school of te gaan naar mijn favoriete koffietentje heb ik de tijd om me terug op te laden. Ook naar de bovenste verdiep van de school stappen geeft de gelegenheid om eventjes met rust gelaten te worden en bovendien heb je daar een prachtig uitzicht over de omgeving. Kleine dingetjes die de dag doorbreken met positiviteit.
De straat waar onze woning is is ook een rustige straat waar weinig of geen lawaai is. Het ligt buiten het centrum van de stad en wat verder weg van de school maar we komen hier niks tekort.
Niet ver van ons zijn een paar goede restaurants, winkels en op zondag is er een ochtend markt.
Een paar nabijgelegen straatjes leiden naar bossen en landbouwgebieden wat voor mij natuurlijk de gelegenheid geeft om een klein ommetje te maken en op ontdekkingstocht te gaan naar insecten.
Ik ben blij dat we hier nu toch onze plek gevonden hebben en dit onze nieuwe thuis wordt.
Op facebook en andere sociale media zie je soms discussies of NNES (non native English speakers) al of niet de ideale leerkrachten zijn om Engelse les te geven. En ik kan wel begrijpen waar dit vandaan komt, immers stel je eens voor dat een buitenlander Nederlandse les komt geven en zijn moedertaal niet het Nederlands is. Je gaat dan afvragen of deze persoon wel alle grammaticale kennis heeft en alles wel correct uitspreekt.
Als NNES moest ik bewijzen hier in Thailand dat ik voldoende Engelse kennis bezit door een test af te leggen voor de Britisch Council en moest ik op zijn minst een score behalen van 5.5 op alle vlakken.
De test bestaat uit 4 delen namelijk lezen, schrijven, luisteren en spreken en dit allemaal op een academisch niveau.
De test is alles behalve simpel en is tegen de tijd om alles nog wat spannend te maken. Voor degenen die de test eens willen ervaren typ https://ieltsonlinetests.com/ in je zoekmachine waar je de test gratis kunt oefenen. Persoonlijk heb ik deze site veel gebruikt om me voor te bereiden op de werkelijke test.
Alleen vraag ik me af waarom de lat zo hoog ligt hier in Thailand en waarom sommigen een probleem maken over het feit dat je moedertaal geen Engels is en je toch Engelse les geeft.
Ik kan je verzekeren mijn studenten verstaan me beter dan wanneer iemand met een accent van Birmingham hen les komt geven.
Maar dit alles terzijde.....
Ik zie nooit berichten die het Thaise schoolsysteem aankaarten terwijl dit wel degelijk de oorzaak is waarom Thailand zo slecht scoort op Engelse kennis en waarom de meeste Thais geen Engels kunnen terwijl dit hun toch wordt aangeleerd vanaf kindergarten liefst door een native spreker.
Het grootste probleem waarmee je wordt geconfronteerd als leerkracht Engels is dat iedereen slaagt!
Je kan en mag je studenten geen onvoldoende geven....je dient ten alle tijden een minimum score te geven van zes.
En natuurlijk weten jouw studenten dit dus waarom zouden ze moeite doen om te leren???
Wil dit zeggen dat alle studenten dan niet geïnteresseerd zijn in Engels....natuurlijk niet ik heb enkele pracht studenten die alle moeite doen om zoveel mogelijk te leren.
Alleen vind ik het soms spijtig dat wanneer ik weet dat iemand die heel veel moeite heeft gedaan om de test te doen en een zes behaald even veel krijgt als iemand die er totaal niks voorgedaan heeft.
Hoe moet deze persoon zich voelen wanneer hij een zes krijgt (die hij verdient) en hiervoor alle moeite heeft gedaan t.o.v. de persoon die niks gedaan heeft en geslaagd is (onverdiend)?
Motivatie valt hierdoor weg.
Dus in plaats van te discussiëren over de capaciteiten van NNES leerkrachten zou men zich beter concentreren op het werkelijke probleem.
Hoe Thaise studenten terug motiveren om lessen te volgen en Engels te leren en scores te geven die de werkelijkheid reflecteren over de kennis die ze hebben verworven.
Om een visum Non B oftewel het werk/business visum te bekomen moet je naar het buitenland gaan om vandaar naar een plaatselijk Thais consulaat te gaan om daar je aanvraag in te dienen. De aanvraag zelf kan dus niet gebeuren in Thailand zelf.
De organisatie of school waarvoor je gaat werken moeten alle documenten die gevraagd worden in orde maken.
En daar begon de ellende dus .....een week voor mijn vertrek ging ik naar het secretariaat om mijn papieren op te halen daar ik het bericht had gekregen dat ze in orde waren gemaakt. Maar de desbetreffende persoon die verantwoordelijk is voor deze wou ze niet geven voor allerlei onduidelijke redenen.
Enkel op de dag zelf of de dag daarvoor kon ik ze krijgen.
Oké....bizarre regel maar niks aan te doen. Ik had het liever anders gezien want mocht er iets fout zijn dan was er nog tijd om dit op te lossen. Dus de dag voor mijn vertrek haal ik de documenten op (op een vrijdag want zaterdag vertrok ik met de bus naar Maleisië) en ik weet niet waarom maar ik vroeg aan een Thaise mede leerkracht of de documenten wel waren gericht naar het consulaat in Kotah Baruh Maleisië. Nee, was het antwoord ze zijn opgesteld voor het consulaat in Kuala Lumpur.....Wat!!!! Ik had haar toch duidelijk gezegd dat de documenten dienden opgesteld te worden naar het consulaat in Kotah Baruh, ik had dit haar zeker een vijftal keren gemeld. Probleem dus, want ik had alles al geboekt zoals mijn busrit, hotel en registratie naar Kotah Baruh.
Uiteindelijk konden ze dit nog oplossen door naar de hoofdstad in Krabi te gaan om daar een ander document te laten opstellen naar de stad en consulaat van mijn keuze. Op het einde van de dag kwamen ze dan het nieuwe papier aan me afgeven, oef effe een stress moment. Maar doordat ik al zo mijn bedenkingen had bij de rest van mijn documenten en ik de verantwoordelijke niet echt vertrouwde liet ik deze door mijn vriendin herlezen en controleren en wat bleek er was dus een tweede vergissing gebeurd. De politie verklaring van vorig jaar had ze gegeven in plaats van de nieuwe die ik vorige maand had verkregen. Dus vrijdagavond, de school gesloten en de volgende dag zaterdag....iedereen die ik kende van de school opgebeld en gevraagd om dit zo snel mogelijk op te lossen.
Zaterdag ochtend met enkele leerkrachten op zoek dus naar dit papier op de bureau van de verantwoordelijke persoon (die natuurlijk zelf niet wou komen). Gelukkig vonden we het papier vrij snel en kon ik een half uur later vertrekken met de bus richting Maleisië.
Dus ik raad ten strengste aan indien je ooit Thailand dient te verlaten om voor welke reden dan ook......controleer de documenten, zie of alles aanwezig is wat wordt gevraagd en laat het her controleren door je Thaise vriend(in) want de meeste documenten zijn opgesteld in het Thais.
Anders maak je een reis voor niks, betaal je voor een visum (dient op voorhand betaald te worden en indien afgekeurd wordt je niet terug betaald) dat je niet zult verkrijgen en dien je alles opnieuw te doen.
Het waren de afgelopen dagen stress volle dagen. Op 9 mei vorige maand nam ik nog contact op met mijn vorige school en agentschap en beide beweerden dat mijn werkvergunning en visa nog steeds in orde waren. Nee, we hebben allebei niet gecanceld.......dus ik gerust en in het vertrouwen dat ze de waarheid spraken.
Maar wat bleek toen mijn nieuwe agentschap de werkvergunning wou overnemen was dat deze niet meer geldig was en nog erger dat deze alreeds was beëindigd op 1 mei samen met mijn visa.
Dus alleen werd er niet tegen me gelogen er was dus ook geen communicatie naar mij gezonden dat alles was beëindigt.
Paniek, wat nu? Na een bezoek aan de regionale politie en immigratie werd me aangeraden om zo snel mogelijk de grens over te steken en terug te keren naar Thailand met een toeristen visum en de hele paperassen winkel opnieuw op te starten.
De volgende dag dus met een visa run agentschap naar de grens met Maleisië, een vier uur durende rit.
Het busje zat vol met Russen uit Phuket die hun visa wilden hernieuwen om langer te kunnen verblijven. Ik persoonlijk mocht wel een boete verwachten daar ik reeds al een geruime tijd een zogenaamde "overstay" aan het doen was, ongewild en niet mijn fout maar het opzettelijk mij in een moeilijke situatie plaatsen door mijn toenmalige school en agentschap.
Grensovergangen kunnen behoorlijk intimiderend over komen en zeker wanneer je documenten niet volledig in orde zijn.
Maar de goden waren met mij, ik hoefde gelukkig geen boete te betalen. Waarom kan ik niet vertellen daar ik mezelf niet in verdere problemen wil werken maar laat ons zeggen dat Pinokkio aan het werk was.
Nu terug in Thailand dus en laat ons hopen dat alles nu in orde komt met mijn documenten zodat ik terug legaal aan het werk kan.
Dit is het enige wat ik verlang.....wonen en werken in Thailand op een legale manier. Zodat ik hier een toekomt kan opbouwen samen met mijn vriendin.
Maar dit wordt niet gemakkelijk gemaakt, je dient de stress en het geloop erbij te nemen om alle documenten hiervoor nodig in orde te krijgen en te houden.
Het is dus allemaal anders verlopen dan dat ik had bericht. Ik heb dus geen werk gevonden in Bangkok maar in Krabi het zuiden van Thailand.
Om het verhaal kort te houden waren er dus valse beloften gemaakt zowel door het agentschap als de school zelf. Er was me een garantie gegeven dat ik gezondheid zou geven in een school in Bang Phli want de school was wel tot 99% geinteresseerd dus ik kon op beide oren slapen. Na meerdere malen bij de school langs geweest te zijn voor gesprekken werd de dag voor ik kon starten me gemeld dat ik niet meer moest langs komen. Zonder reden werd dus alles gecanceld. Ik mocht opnieuw gaan zoeken naar werk en dit terwijl we al verhuisd waren naar Bangkok om dichter bij de school te zijn.
Ik had gelukkig nog een troef achter gehouden daar ik vroeger een bericht had gekregen van een agentschap dat interesse in me had voor een positie in Krabi.
Terug contact opgenomen met de vraag of de positie nog vrij was en gelukkig voor ons was deze nog beschikbaar.
Al mijn documenten opgestuurd samen met een introductie filmpje en de volgende dag zaten we al op een vlieger richting Krabi.
Toen we terug in Wang Nam Yen aankwamen kreeg ik een raadselachtig berichtje van mijn agentschap waarop te lezen viel wat mijn plannen nu waren? Daar ik niet goed kon volgen stuurde ik een bericht terug: welke plannen? Wel, waar wil je nu werken en wil je nog verder werken met ons.....
Toen ik dit las voelde ik een lichte paniek opkomen.....ik was dan ook in de veronderstelling dat mijn contract zou vernieuwd worden daar er niemand iets had gezegd dat dit niet het geval zou zijn.
Ik besloot het agentschap op te bellen voor alle duidelijkheid.
Daar beweerde de desbetreffende dame dat de school dit al had besloten in februari en dat zij, het agentschap me dit zouden hebben verteld in Maart. Niet dus....ondanks ik bewijzen had dat ze me noch hadden gebeld, noch een bericht hadden gestuurd in Maart bleven ze bij hun standpunt. U bent verwittigd....ja inderdaad mocht ik zogezegd verwittigd zijn zou ik dus op mijn dooie gemakje op vakantie gaan zonder uit te kijken naar ander werk..yeah right.
Het ergste van al vond ik dat de school totaal niks naar mij had gecommuniceerd. Later kreeg ik hier wel excuses voor maar toch...
Paniek dus, want normaal gezien indien wanneer een contract wordt verbroken of niet wordt verlengd heb je 7 dagen de tijd om ander werk te vinden of het land te verlaten.
Ik was dus in de veronderstelling dat ik meer dan een maand illegaal in het land was, hierop staan dus zware straffen, boetes tot wel 2500 euro tot en met gevangenisstraf.
Kun je mijn gevoelens begrijpen op dat moment....
Toch kwam er een lichtpuntje in de zaak daar de school mijn werkvergunning en visa B niet hadden gecanceld bleven deze nog geldig tot 29 Oktober.
Ik had dus nog tijd om nieuw werk te vinden.....oef.
Nu in samenwerking met een ander agentschap heb ik dus nieuw werk gevonden in Bang Phli wat in de provincie Bangkok ligt waar ik gezondheid moet geven in het Engels.
Volgende week maandag moet ik een demo les van ongeveer 5 a 7 min en zou ik starten de volgende dag. De school zou dan het visum en de werkvergunning overnemen.
Goed nieuws dus...maar nog veel te doen.
Op Zoek naar nieuwe accommodatie en een verhuis regelen voor al onze spullen.
Vervuiling door platsic en luchtverontreiniging zijn veelal onderwerpen die je niet hoort als je Thailand opzoekt in de sociale media. Veel clipjes en video's waar de natuur en de cultuur mooi in beeld wordt gebracht wel, toch is er ook een donkere zijde in Thailand.
Thailand kampt met serieuze milieu problemen voornamelijk met zijn plastic verwerking (ongeveer 3.4 miljoen ton plastic afval per jaar) en het jaarlijkse gebruik van het verbranden van afval en akkers door de dorpelingen.
Dit probleem is voornamelijk te zien in het noorden van Thailand in de steden Chiang Mai en Chiang Rai die beide onder een dikke smog laag komen te liggen gedurende het brand seizoen (burning season) van februari tot Maart en later.
De luchtkwaliteit in die maanden is dan zo slecht dat men al spreekt over een jaarlijkse terugkerende milieuramp.
Klachten als brandende ogen en ademhalingsmoeilijkheden komen vaak voor en opnames in ziekenhuizen blijven stijgen in die periodes.
Ondanks de autoriteiten strenger optreden blijft het probleem bestaan daar aanhoudingen zelden zijn en de vuurtjes veelal s'nachts worden voorbereid.
Maar waarom wordt dit verbranden dan gedaan?
Het branden in bossen en velden is een snelle maar voornamelijk een goedkopere manier van ruimen, met de hand ruimen kost teveel tijd en machinaal te veel geld.
Bovendien zorgt de as samen met de regen die komt voor een vruchtbare grond.
Een ander probleem dat zich voordoet in de dorpen is dat er geen vuilophaling aanwezig is waardoor de dorpelingen hun vuil dan maar verbranden.
Er is geen andere mogelijkheid voor hen.
In het dorp waar ik verblijf bij de ouders van mijn vriendin komt wel dagelijks iemand rond die je plastic flessen komt ophalen en deze opkoopt.
Een mooi initiatief maar ander plastic afval zoals plastic zakken en andere zaken gemaakt van plastic worden gewoon verbrand samen met het andere afval zoals karton, voedselresten, blikjes etc.....
Dagelijkse rookpluimen bij de buren en omgeving is geen uitzondering en hoewel ik hier zeker geen voorstander van ben van deze methode kan ik het hen ook niet kwalijk nemen.
Immers waar blijf je met je afval als men het niet komt ophalen om te verwerken.
Voordat we naar het ouderlijke huis zouden gaan van Por besloten we om allereerst een paar dagen vrij te nemen om wat te rusten en te genieten.
We besloten om naar Koh Si Chang te gaan omdat we allebei de voorkeur hebben in een omgeving te vertoeven dat nog niet zo bekend is bij de meeste mensen.
Als we ergens logeren willen we vooral rust en kalmte, voor ons geen drukke straten met strandbars etc...
Koh Si Chang is een klein eilandje voor de kust van Thailand. Het behoord tot de provincie van Chonburi en is te bereiken per boot vanuit Sri Rachab.
Het is vooral bekend onder de inwoners van Bangkok en wordt veelal aangedaan als een dagtrip.
Er is één klein strandje aanwezig op het eiland waar je kunt zonnebaden en zwemmen en het eiland zelf is best te verkennen met een gehuurde scooter.
Kostprijs voor twee dagen was 600 euro zo'n 15 euro omgerekend.
Wat valt er dan allemaal te doen op dit eilandje..?
Wel er is een prachtige Chinese tempel Chao Pho Khao Yai Shrine die je kunt bezoeken die zeker de moeite waard, prachtige beelden die in een grot zijn geplaatst en waar een mystieke sfeer heerst.
Daarnaast is er een immens Boeddha beeld dat het eiland over kijkt dat je op je bucketlist moet plaatsen.
Wat ik zeker aanraadt is om s'avonds naar een uitkijkpunt te rijden om de zonsondergang te gaan bewonderen.
Ook is er een rotsformatie waar de zee doorheen een opening komt of tegen aan beukt wat zeer populair is als een Instagram spot voor de jongeren.
Op het eiland zijn verschillende wegwijzers en straat plannen aanwezig die je tonen waar de bekendste attracties zijn...maar wees gerust verdwalen zul je op dit eiland zeker niet. 😆
Als de avond valt zijn er talrijke restaurantjes en streetfood stalletjes geopend waar je verrukkelijke visgerechten kunt eten...
Uitzonderlijk voor Thailand er is maar één 7/11 winkel aanwezig op het eiland en een enkele bank waar je een ATM automaat vind.
Koh Si Chang ademt het echte eiland gevoel, alles verloopt er rustiger en in een slow tempo...
Wat me wel opviel was dat er heel veel schepen langs varen en dat er een drukke bezigheid is op de zee.
Iets wat veel minder het geval was op bijvoorbeeld Koh Larn.
We zijn er twee dagen verbleven en hebben ons zeer goed gehad.
Lekker gegeten en gedronken, mooie zonsondergang bewonderd en de tempels waren zeker in mijn ogen dan toch het bezoeken waard.
Als je een paar daagjes rust wilt na al je reizen en je bent in de omgeving van Bangkok of Chonburi dan raad ik dit eiland zeker aan.
Elke ochtend wanneer ik naar school ga passeer ik verschillende luidsprekers waaruit een Thaise stem of muziek klinkt. Dit gebeurt meestal vrij vroeg zo tussen 7 en 8 uur. Allereerst wordt een muziekje afgespeeld waarna een stem van alles begint op te zeggen.
In het resort waar we leven lopen een aantal katten vrij rond, ze hebben geen eigenaar en zijn waarschijnlijk door iemand hier gedropt.
Toen ik vorig jaar in Thailand aankwam was het enige wat ik bezat een rugzak met wat kleren, een laptop, camera en een smartphone.
De afgelopen tijd hebben Por en ik hydroculture uitgeprobeerd. In hydrocultuur worden je planten niet gepland in de aarde maar laat je de wortels van de plant groeien in water. Voordelen zijn dat je veel minder moet omkijken naar je planten en dat je niet continue onkruid moet uittrekken. Zaadjes worden bevochtigd en op keukenpapier gelegd en in de ijskast geplaatst, na een drietal dagen beginnen de zaadjes te kiemen waarna je ze voorzichtig met hun fragiel worteltje in een schuimpje plaats. Het schuimpje wordt dan in een daarvoor plastic bekertje geplaatst en deze worden worden dan in een bak van piepschuim gebracht met daarvoor aangebrachte holtes in het deksel. De bak wordt gevuld met water en voedingsstoffen en dat is het dan. Vanaf nu kun je de groei van je plantjes observeren en geloof me het gaat zeer snel zeker hier in Thailand met zijn warme temperaturen. Wat ook opvalt is dat na de oogst de, in dit geval, de sla zeer lang goed blijft en veel voller smaakt.Â
Zomerkamp is nu al een week bezig en ik heb het geluk dat ik een super toffe klas heb met studenten die willen leren, luisteren en doen wat hun verteld wordt. Toen de klassen werden verdeeld onder de leerkrachten had ik normaal gezien de eerste week klas M4 maar doordat mijn Keniaanse collega het niet zag zitten om terug klas M2 (deze klas had ze het afgelopen jaar door les gegeven) te doen hadden we dus gewisseld. Ze zouden zeer rumoerig zijn en onderling luid liggen praten. Het is dan ook een jong publiek, ze zijn allen rond de 12 a 13 jaar. Maar persoonlijk heb ik dat wel graag, ik geef veel liever les aan jonge kinderen dan aan pubers of 18 jarigen. Dus de eerste dag van deze week gestart met een bang hartje maar wat bleek....Deze klas is echt goed, hun Engelse kennis is meer dan ik had verwacht en wat nog belangrijker is ze voeren hun opdrachten uit en geven antwoord op vragen. Bij de ouderen is dit namelijk een probleem, ze hebben er geen zin in, antwoorden niet of weinig op vragen (niks erger dan een stille klas na een vraag) en hun opdrachten moet je duizend keer uitleggen.
Het is een lange tijd dat ik nog eens iets gepost heb redenen hiervoor was dat ik druk bezig was met het voorbereiden, afnemen en verbeteren van examens.
Elke dag verwonder ik me over het feit dat ik 9621km, in vogelvlucht , van mijn geboorte land verwijder ben. Ik denk dan ook dat het voor velen een droom is om te leven in een tropisch land. Maar de werkelijkheid kan wel eens anders zijn.Â
Het eiland Koh Larn ligt dichtbij de beruchte badplaats Pattaya wat vooral bekend is voor zijn nachtleven en jonge dames van lichte zeden. Mijn eerste indrukken van Pattaya waren vooral dat het een drukke lawaaierige plaats aan de kust was. Ook het strand was naar mijn mening niet echt uitnodigend om op plaats te nemen. Veel te veel toeristen en luidruchtige muziek die uit verschillende geluidsboxen galmde. Gaan zwemmen leek mij vooral een gevaarlijk avontuur daar de badplaats vol lag met plezierboten, waterscooters die op volle snelheden voorbij walsten en de op en neergaande speedboten en ferries die de toeristen naar de verschillende eilanden brachten of op excurcies meenamen.
Ik heb eindelijk eens een goed bericht in verband met mijn visum. Ik heb dus het visum-B verkregen waardoor ik nu drie maand zonder problemen kan verblijven in Thailand. Deze maanden geven me dan de tijd om mijn leraar licentie en werkvergunning aan te vragen.
Om legaal te kunnen werken in Thailand heb je een Non-B visa nodig en een werkvergunning. Het grote probleem met deze documenten is dat ze niet eenvoudig te verkrijgen zijn. Volgens de wet zou je je Non-B visa moeten verkrijgen in je thuisland vooraleer je naar Thailand reist. Alleen, geen enkele school in Thailand neemt een leerkacht aan die nog in zijn thuisland is. Met andere woorden om een kans te maken te worden aangenomen door een school dien je op het moment van sollicitatie in het land te zijn. Ze willen je persoonlijk ontmoeten en indien nodig dien je ook een proefles te demonstreren.Â
Vandaag is de eerste dag van vier dagen vakantie dat we beslisten om de omgeving eens te ontdekken. Mijn studenten hadden al een paar interessante plaatsen voorgesteld om te bezoeken. Zo hadden we de keuze om een eetgelegenheid naast een rivier te bezoeken, een nationaal park dat een uur rijden van hier was of een grot dertig minuutjes rijden van de plaats waar we leven. We besloten naar de grot te gaan daar dit toch het dicht bij zijnde was. De rit er naartoe was magnifiek, prachtige landschappen passeerden ons, boomgaarden of velden vol met mais of suikerriet, boeren op hun velden en bergen in de verte die het geheel een sprookjesachtig decor gaven. En Thailand zou Thailand niet zijn of we kwamen wel één of meerdere tempels tegen . Een scooter hebben geeft ons toch een bepaalde vrijheid. Je bent niet afhankelijk van bussen of taxi's en het bespaart natuurlijk ook wat centjes. Hoezo hoor ik je al zeggen en wat met de kosten van de benzine, wel een volle tank kost me ongeveer 2.50 euro. Mochten we dit doen met een taxi dan konden we toch al rekenen op zo'n 500 tot 1000 euro voor een dag rit.Â
Is er een groot verschil tussen komen als een toerist in Thailand of hier wonen als een expat?
Reactie plaatsen
Reacties